Soms heb je een ingrijpende gebeurtenis nodig om tot actie over te gaan. Heb jij dat ook? Raar eigenlijk want in je achterhoofd weet je wel dat je bepaalde dingen moet doen of laten. Maar het komt er soms niet van om het te veranderen. Het is simpelweg geen prioriteit.
Vijf jaar geleden was een ingrijpende gebeurtenis de aanleiding voor acties die ik tot dan had uitgesteld.
Vijf jaar geleden overleed plotseling een zeer dierbare collega. Ik was manager P&O en hij was verantwoordelijk voor de afdeling Logistiek. We waren in dezelfde periode gestart. We hadden veel aan elkaar. Een ontzettende schok toen hij overleed en veel verdriet. Vast herkenbaar als je ook zoiets hebt meegemaakt.
Tijdens het praktisch bijstaan van de nabestaanden in de periode na het overlijden bleek echter dat bepaalde financiële zaken niet op orde waren.
Hij had zaken vroeger geregeld maar sindsdien nooit meer aangepast. En veel was veranderd in de loop der tijd. Denk aan pensioen en verzekeringen. Heel vervelend want dit had direct grote financiële consequenties.
Dit was mijn ‘wake-up-call’. Hoe laat ik het na als ik plotseling kom te overlijden? Want waarom zou mij dit niet kunnen overkomen? Mijn aanleiding voor het maken van een Persoonlijke Memorandum dus.
Aanleiding voor Persoonlijk Memorandum
Ik ben begonnen om alles in kaart te brengen. Dat viel niet mee, het was een gepuzzel want ik had toen nog geen checklist, een Persoonlijk Memorandum, zoals ik dat inmiddels heb ontwikkeld.
En uiteindelijk leidde deze gebeurtenis mede tot een carrière wisseling. Inmiddels ben ik een eigen bedrijf gestart, gericht op Nabestaandenzorg. En ik help mensen om met een Persoonlijk Memorandum de administratieve zaken te ordenen.
En door het inzicht wat een Persoonlijk Memorandum geeft, wordt het duidelijk wat wel of niet goed is geregeld voor nabestaanden. Eigen ervaring.
Niemand wil zijn of haar nabestaanden opzadelen met extra zorgen. Toch?
